Στο δυτικό κόσμο και κυρίως μεταπολεμικά, παρατηρείται η ύπαρξη αστικών ή περιαστικών εκτάσεων, ζωνών, βιομηχανικών κτιρίων και συγκροτημάτων που έπαψαν να έχουν κάποια χρήση ή εγκαταλείφθηκαν λόγω κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Μια τέτοια κατηγορία χώρων αποτελούν τα στρατόπεδα και οι στρατιωτικές εκτάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, μετά την εγκατάλειψη ή τη μετεγκατάστασή τους και σε συνδυασμό με την αστική εξάπλωση, οι χώροι αυτοί, όντας ανενεργοί, εντάχθηκαν στις πόλεις κάνοντας, έτσι, έντονη την ανάγκη για τη διαχείριση τους. Πρόκειται για χώρους που παράγονται από την ίδια τη πόλη, συνδέονται με μειονοτικά χαρακτηριστικά που αποτελούν αιτία υποβάθμισης της περιοχής, στην οποία εντάσσονται, αλλά, παράλληλα, παρουσιάζουν ευκαιρίες και προοπτικές επανάχρησης και αξιοποίησης. Αντίστοιχη περίπτωση αποτελεί το στρατόπεδο Λουμάκη στην πόλη της Καρδίτσας που είναι το αντικείμενο της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας. Κατόπιν ανάλυσης των χώρων αυτών σε θεωρητικό πλαίσιο και εναπόθεσης παραδειγμάτων διαχείρισης τους σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ελλάδα εξετάζεται η πόλη της Καρδίτσας. Μέσω ανάλυσης σε αστική κλίμακα τίθενται οι αρχές και οι προθέσεις του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του πρώην στρατοπέδου Λουμάκη, ο οποίος έχει ως στόχο να αναδείξει τη δυναμική του ως μια έκταση γης εν αναμονή που μπορεί να ενεργοποιηθεί εκ νέου δημιουργώντας νέα αστικά χαρακτηριστικά, πολεοδομικές λύσεις, χρήσεις γης, κοινωνικές εκφράσεις.
In the western world, the war era left behind an amount of urban or suburban areas and zones as well as several industrial buildings and complexes that had been abandoned due to social, political or economic factors. A representative category of such structures are the camps and the military areas. In many cases, these areas were abandoned or relocated and, along with the urban sprawl, they were gradually became part of the urban fabric emerging the urgent need for their management. These areas are usually created by the city itself and are strongly linked to minority features of the city leading to the degradation of the surrounding area. On the other hand, these areas present forthcoming opportunities and prospects for their exploitation and reuse. The Lumaki camp in the city of Karditsa, Greece belongs to the above category and its management constitutes the topic of the present post-graduate project. After the, in depth, theoretical analysis of these areas and the discussion of their current management in the USA, in Europe and in other regions of Greece, the case of Karditsa is being examined. Under the urban scale analysis, the main principles as well as the intentions of the architectural design of the former camp Lumaki have been set. This approach aims to emerge the dynamic of this area as a ‘pending’ land that can be revived offering novel urban features, urban planning solutions, uses and social expressions.
