Οι ειρηνευτικές επιχειρήσεις του Ο.Η.Ε., 1990-2000 εισάγοντας ένα ανθρωποκεντρικό κανονιστικό πλαίσιο

Abstract

The Post-Cold War cooperative international environment liberated international law from its coquettish self-fulfillment within the framework of the rigid legal positivism. However it was mainly the restoration of the evaluative order in the field of the UN Charter that took place. The emergence of neglected values as necessary component of international peace and security and the recognition of the priority of the individual concerning the state, recommend an important transition, which is consolidated and comprehended through the UN peacekeeping operations. The late operate as consensual or/and enforcement platform in order to consolidate international peace and justice and contribute to the UN legal order to produce an original human-centric normative framework in international relations.

Το μεταψυχροπολεμικό συνεργασιακό διεθνές περιβάλλον απεγκλώβισε το διεθνές δίκαιο από τη φιλάρεσκη αυτοεπιβεβαίωση του στο χώρο του αυστηρού νομικού θετικισμού. Κυρίως όμως αποκαταστάθηκε η αξιολογική τάξη στο πεδίο του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Η ανάδυση παραγκωνισμένων αξιών ως αναγκαία σύστοιχα της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας και η αναγνώριση της προτεραιότητας του ατόμου σε σχέση με το κράτος συνιστούν μια σημαντική μετάβαση, η οποία εμπεδώνεται και κατανοείται μέσα από τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών. Οι τελευταίες λειτουργούν ως συναινετικό ή/και εξαναγκαστικό όχημα προκειμένου να εμπεδωθεί η διεθνής ειρήνη και δικαιοσύνη και συμβάλλουν ώστε η έννομη τάξη των Ηνωμένων Εθνών να κατατείνει στην άνευ προηγουμένου δικαιοπαραγωγή ενός περισσότερο ανθρωποκεντρικού κανονιστικού πλαισίου στις διεθνείς σχέσεις.