Επίδραση της αγγειοδιαστολής στο βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, σε επιμύες, υπό συνθήκες λαπαροτομίας και ασιτίας: πειραματική μελέτη

Abstract

Background/Aims: The combination of starvation and surgical trauma induces disturbances to the intestinal mucosal structure and function, as well as changes in mucosal barrier function in the rat small bowel. The aim of the present study was to evaluate the effects of nimodipine administration, on intestinal mucosal structural changes and enterocyte apoptosis, following laparotomy and subsequent postsurgical starvation (PSS) in the rat. Methods: Thirty Wistar rats were divided into two experimental groups: A: Control group (n=15), where the animal models underwent laparotomy and consequent 48-hours PSS and B: Nimodipine group (n=15), where the rats underwent laparotomy, followed by intraperitoneal nimodipine administration and consequent 48-hour (h) PSS. Small bowel mucosal structural changes and enterocyte epithelial apoptosis and proliferation were determined 48 h following laparotomy. Results: Nimodipine rats (group B) demonstrated a significant decrease in small bowel villous height in jejunum (p=0.016) and ileum (p=0.002). Similarly, crypt depth decreased in jejunum (p<0.001) and ileum (p<0.001). Nimodipine group exhibited significantly higher apoptotic index in ileum compared to control rats (p=0.006). Both groups exhibited high cellular proliferation rate, with no significant difference. Conclusion: Nimodipine did not protect the intestinal mucosa from damage caused by surgery and consequent PSS and had obvious damaging effects on intestinal mucosa with derangements to its structure and subsequent mucosal atrophy.

Υπόβαθρο/Σκοπός: Ο συνδυασμός ασιτίας και χειρουργικού τραύματος οδηγεί σε διαταραχές επί της εντερικής βλεννογόνιας δομής και λειτουργίας καθώς και σε αλλαγές της ακεραιότητας και της αποτελεσματικότητας του εντερικού φραγμού. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθούν οι επιδράσεις της χορήγησης Νιμοδιπίνης και της εξ αυτής επακόλουθης εντερικής αγγειοδιαστολής, όσον αφορά τις εντερικές βλεννογόνιες δομικές αλλαγές, μετά από λαπαροτομία και επακόλουθη μετεγχειρητική ασιτία σε επίμυες. Μέθοδοι: Τριάντα επίμυες τύπου Wistar χωρίστηκαν σε δύο πειραματικές ομάδες: A: Ομάδα ελέγχου (n=15), της οποίας οι επίμυες υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία και 48-ωρη μετεγχειρητική ασιτία και B: Ομάδα παρέμβασης (n=15), όπου οι επίμυες υποβλήθηκαν σε λαπαροτομία ακολουθούμενη από ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση Νιμοδιπίνης και 48-ωρη μετεγχειρητική στέρηση τροφής. Οι βλεννογόνιες δομικές αλλαγές στο λεπτό έντερο, καθώς και η αποπτωση και ο πολλαπλασιασμός των επιθηλιακών εντεροκυττάρων, προσδιορίστηκαν 48 ώρες μετά τη λαπαροτομία. Αποτελέσματα: Η ομάδα της Νιμοδιπίνης, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, παρουσίασε σημαντικά μεγαλύτερη μείωση του βλεννογόνιου ύψους, με μείωση του ύψους των λαχνών σε νήστιδα (p=0,016) και ειλεό (p=0,002) και παράλληλη μείωση του βάθους των κρυπτών, τόσο στη νήστιδα (p<0,001) όσο και στον ειλεό (p<0,001) Ο Αποπτωτικός Δείκτης (Apoptotic Index) στον ειλεό ήταν σημαντικά μεγαλύτερος στην ομάδα της Νιμοδιπίνης (p=0,006). Επίσης παρατηρήθηκαν υψηλά ποσοστά κυτταρικού πολλαπλασιασμού, τόσο στην ομάδα της Νιμοδιπίνης όσο και στην ομάδα ελέγχου χωρίς στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων Συμπέρασμα: Η Νιμοδιπίνη δεν προστάτευσε τον εντερικό βλεννογόνο από τη βλάβη την προκαλούμενη από τη λαπαροτομία και τη συνοδό μετεγχειρητική ασιτία. Είχε μάλιστα εμφανείς βλαπτικές επιδράσεις επί του εντερικού βλεννογόνου με διαταραχές της αρχιτεκτονικής του και επακόλουθη βλεννογόνια ατροφία