Συγκριτική μελέτη της δραστικότητας της μοξιφλοξασίνης και λεβοφλοξασίνης στη θεραπεία ασθενών με παρόξυνση χρόνιας ιγμορίτιδας

Abstract

In this study the concentrations of two antibiotics Moxifloxacin and Levofloxacin were examined into the maxillary sinus and blood serum. Thirty-two adult patients (18 male-14 female) suffering from acute exacerbation of chronic maxillary sinusitis were included. All these patients underwent maxillary sinus puncture via the inferior nasal route. The samples were taken after completion of 48 hours of therapy and at 3rd, 6th, 12th, 18th and 24th hour after the second administration of the antibiotic dose. The laboratory method used for antibiotic measurement into the biological samples was the agar well diffusion method. Moxifloxacin showed mean concentration into the sinus fluid 7.27+-0.01mg/L at 3rd hour, 10.17±0.01 mg/L at 6th hour, 5.05±0.01 mg/L at 12th hour, 1.58±0.01 mg/L at 18th hour and 1.22±0.01 mg/L at 24th hour. Into the blood serum: 7.42±0.01 mg/L at 3rd hour, 4.64±0.01 mg/L at 6th hour, 3.52±0.01 mg/L at 12th hour, 3.49±0.01 mg/L at 18th hour and 0.69±0.01 mg/L at 24th hour. Levofloxacin showed mean concentration into the sinus fluid 13.17±0.01 mg/L at 3rd hour, 12.00±0.01 mg/L at 6th hour, 4.57±0.01 mg/L at 12th hour, 1.25±0.01 mg/L at 18th hour and 0.30±0.01 mg/L at 24th hour. Into the blood serum: 9.59±0.01 mg/L at 3rd hour, 17.78±0.01 mg/L at 6th hour, 2.93±0.01 mg/L at 12th hour, 1.15±0.01 mg/L at 18th hour and 0.20±0.01 mg/L at 24th hour. Furthermore, both antibiotics show very high rates of clinical efficacy and safety, which makes them both important agents in the treatment of chronic sinusitis. In conclusion, both fluoroquinolones achieve very high concentrations into the maxillary atrium and the blood serum, and consequently, both antibiotics could be efficient agents against acute exacerbation of chronic sinusitis.

Στην παρούσα μελέτη μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις των από του στόματος χορηγούμε­νων νεώτερων φθοριοκινολονών Μοξιφλοξασίνης και Λεβοφλοξασίνης στο έκκριμα του ιγ­μορείου και στον ορό του αίματος. Στη μελέτη συμπεριλήφθησαν 32 συνολικά ασθενείς (16 ανδρες - 16 γυναίκες), που έπασχαν από παρόξυνση χρόνιας ιγμορίτιδας. Όλοι οι ασθενείς μετά από γραπτή συγκατάθεσή τους υποβλήθηκαν σε παρακέντηση του ιγμορείου άντρου με τροκάρ δια του κάτω ρινικού πόρου (κάτωθεν της κάτω ρινικής κόγχης) πριν και μετά την έναρξη της θεραπευτικής αγωγής. Οι στάθμες των αντιβιοτικών μελετήθηκαν την 3η, 6η, 12η, 18η και 24η ώρα μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του φαρμάκου, παράλληλα στα ιγμόρεια και στον ορό του αίματος των ασθενών. Η μέθοδος μέτρησης της στάθμης των αντιβιοτικών ήταν η μικροβιολογική μέθοδος διάχυσης σε άγαρ. Η Μοξιφλοξασίνη εμφάνιζε μέσες τιμές συγκέντρωσης στα ιγμόρεια 7.27±0.01 μg/ml την 3η ώρα, 10.07±0.01 μg/ml την 6η ώρα, 5.05±0.01 μg/ml την 12η ώρα, 1.58±0.01 μg/ml τη 18η ώρα και 1.22±0.01 μg/ml την 24η ώρα, ενώ αντίστοιχα στον ορό του αίματος εμφάνιζε τιμές 2.42 μg/ml την 3η ώρα, 4.64±0.01 μg/ml την 6η ώρα, 3.52±0.01 μg/ml τη 12η ώρα, 3.49±0.01 μg/ml τη 18η ώρα και 0.69±0.01 μg/ml την 24η ώρα. Η Λεβοφλοξασίνη εμφάνιζε μέσες τιμές συγκέντρωσης στα ιγμόρεια 13.17±0.01 μg/ml την 3η ώρα, 12.00±0.01 μg/ml την 6η ώρα, 4.57 μg/ml τη 12η ώρα, 1.25±0.01 μg/ml τη 18η ώρα και 0.30±0.01 μg/ml την 24η ώρα, ενώ στον ορό του αίματος εμφάνιζε τιμές 9.59±0.01 μg/ml την 3η ώρα, 17.78±0.01 μg/ml την 6η ώρα, 2.93±0.01 μg/ml τη 12η ώρα, 1.15±0.01 μg/ml τη 18η ώρα και 0.20±0.01 μg/ml την 24η ώρα. Συμπερασματικά και τα δύο αντιβιοτικά, τόσο η Μοξιφλοξασίνη, όσο και η Λεβοφλο­ξα­σίνη, επιτυγχάνουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις τόσο στο έκκριμμα του ιγμορείου όσο και στον ορό του αίματος, γεγονός που σε συνδυασμό με το δεδομένο αντιμικροβιακό τους φά­σμα τα καθιστά αμφότερα ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της παρόξυνσης της χρόνιας ιγμορίτιδας.