Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ (1571-1767)

Abstract

Η ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΛΗΘΗΚΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΝΗΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΥΠΡΟΥ ΑΦΟΤΟΥ ΠΕΡΙΗΛΘΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΕΧΘΕΙ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΗΓΕΤΙΚΗ ΤΑΞΗ. ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1832. ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΑΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΝΟΘΕΥΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ, ΦΡΟΝΗΣΕ, ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ, ΕΝΩΣΕ ΤΟ ΛΑΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙ'ΑΥΤΟΝ.

THE THESIS REFERS TO THE HISTORICAL CONDITIONS UNDER WHICH THE CHURCH OF CYPRUSWAS CALLED TO SERVE THE PEOPLE OF GOD SINCE ITS OCCUPATION UNDER OTTOMANS. THE CHURCH DID NOT ACCEPT LATIN WAYS OF THOUGHT AND LIFE. THE PROBLEM CONCERN THE ECCLESIASTICAL LEAD CLASS. CONVERSIONS TO MUSLIMS WERE OBSERVED AT LEAST UP TO 1832. THE SPIRITUAL PEOPLE WHO STUDIED IN WESTERN EUROPE FALSIFIED THE CONTENTS OF ORTHODOX TEACHING. THE CHURCH LOOKED AFTER AND SERVED PEOPLE. IT ALSO UNITED PEOPLE AND FAUGHT FOR THEM.