Μικροί πόλεμοι σε μεγάλες πόλεις: μιλιταριστικές προβληματοποιήσεις των ανορθόδοξων (ανθρώπινων) γεωγραφιών

Abstract

The thesis explores the ways in which the urban environment is problematized by the military sector. It not only focuses on specific military operations carried out in cities, but also highlights the theoretical elaboration and conceptual tools behind any applications. In other words, it examines the conditions under which the armed forces perceive the urban environment even before they operate in it, providing an interpretative framework to understand how the military sector is widely involved in the production of urban experience itself. The armed conflicts have been definitely asymmetrized after the Second World War and this war asymmetrization is specifically related to the urban environment, according to militaristic circles. In the light of rapid global urbanization, the military machines investigate the ways through which irregular threats are produced, how they interact with the material and social environment and the impact each operation has on them. Cities are now understood as fields of military operations and the theorists of destruction and war focus on their complexity, suggesting ways of managing not only the potential threats and challenges but also the very environment in which they appear. Therefore, the city as a whole becomes a research object for the military sector, to such a degree that it could be argued that a large part of contemporary urban phenomena is primarily designed on the military laboratory benches.

Η διατριβή διερευνά τους τρόπους με τους οποίους το αστικό περιβάλλον προβληματοποιείται από το στρατιωτικό κλάδο. Δεν εστιάζει απλώς σε συγκεκριμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις που έχουν διεξαχθεί σε πόλεις, αλλά αναδεικνύει τη θεωρητική επεξεργασία και τα εννοιολογικά εργαλεία που βρίσκονται πίσω από τις όποιες εφαρμογές. Εξετάζει, με άλλα λόγια, τους όρους με τους οποίους οι ένοπλες δυνάμεις αντιλαμβάνονται το αστικό περιβάλλον πολύ πριν επιχειρήσουν μέσα σε αυτό, παρέχοντας ένα ερμηνευτικό πλαίσιο για να κατανοήσουμε το πώς ο στρατιωτικός κλάδος εμπλέκεται ευρύτερα στην ίδια την παραγωγή της αστικής εμπειρίας. Οι ένοπλες συγκρούσεις, από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και έπειτα, έχουν οριστικά ασυμμετροποιηθεί και η ασυμμετροποίηση του πολέμου διατηρεί, σύμφωνα με τους μιλιταριστικούς κύκλους, μια ειδική σχέση με το αστικό περιβάλλον. Στο φως της ραγδαίας παγκόσμιας αστικοποίησης, οι στρατιωτικές μηχανές διερευνούν το πώς παράγονται οι ανορθόδοξες προκλήσεις, πώς αλληλεπιδρούν με το υλικό και πληθυσμιακό τους περιβάλλον και πώς επιδρά πάνω τους η εκάστοτε επιχείρηση. Οι πόλεις νοούνται, πλέον, ως πεδία στρατιωτικών επιχειρήσεων και οι θεωρητικοί της καταστροφής και του πολέμου εστιάζουν στην πολυπλοκότητά τους, προτείνοντας τρόπους διαχείρισης όχι μόνο των πιθανών απειλών και προκλήσεων αλλά και του ίδιου του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αυτές εμφανίζονται. Η πόλη μετατρέπεται, έτσι, εξ ολοκλήρου σε ένα αντικείμενο έρευνας του στρατιωτικού κλάδου. Σε τέτοιο βαθμό, που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως ένα μεγάλο μέρος από την παραγωγή των σύγχρονων αστικών φαινομένων σχεδιάζεται πρώτα στους πάγκους των στρατιωτικών εργαστηρίων.