Σύνθεση τριλογίας παιδικού μιούζικαλ με θεματικό άξονα τον χρόνο (παρελθόν-παρόν-μέλλον)

Abstract

In this doctoral thesis , regarding the " Writing and Composition of children musical trilogy in relevance to time(past- present- future) the author presents 3 musical theatrical plays performed by children for both children and adults. The intention of the author is both scientific as well as artistic in terms of acquainting children with two arts simultaneously. Theatre and music. In this process the author presents us with a new pedagogical system named "Agapi" that allow children to love arts in an unbiased and natural way. For an education both for the theatre as well aw with the theatre.

Στη διδακτορική διατριβή με θέμα «Συγγραφή και σύνθεση τριλογίας παιδικού μιούζικαλ με θεματικό άξονα το χρόνο - Παρελθόν , Παρόν και Μέλλον», η Αλεξάνδρα Μέριανου παρουσιάζει τρία (3) μουσικοθεατρικά έργα. Τρία έργα που αποδίδονται από παιδιά και απευθύνονται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Η πρόθεση της δημιουργού αποτελείται από δύο συνιστώσες. Την καλλιτεχνική και την επιστημονική. Η καλλιτεχνική αφορά στην προσπάθεια της δημιουργού να φέρει τα παιδιά σε επαφή με δύο τέχνες ταυτόχρονα. Τόσο με την δισυπόστατη μουσική ως επιστήμη και ως τέχνη όσο και με το θέατρο. Επιλέγει το παιδικό θέατρο ή αλλιώς θέατρο για παιδιά , για να τονίσει την καλλιτεχνική του αξία με τρόπο που να απορρίψει θεωρίες που το καθιστούν ένα κατώτερο ποιοτικά παράγωγο του θεάτρου. Την καλλιτεχνική αυτή πρόθεση έρχεται να στηρίξει σθεναρά η επιστημονική, παρουσιάζοντας ένα δομημένο μουσικοπαιδαγωγικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό αφορά παιδιά ηλικίας από 6 μηνών έως 6 ετών και μετεξελίσσεται σε ένα δομημένο πρόγραμμα σπουδών που βρίσκει εφαρμογή στα θεατρικά εργαστήρια. Βασίζεται σε προϋπάρχουσα βιβλιογραφία ώστε να αναγνωρίσει τα επιστημονικά θεμέλια του παιδικού θεάτρου, και συμβάλει στην περαιτέρω επιστημονική τεκμηρίωση του μουσικού παιδικού θεάτρου ως επιστημονικού πεδίου. Οι μέχρι τώρα μελέτες στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο ήταν περιορισμένες και η συστηματικοποίηση της εμπειρικής γνώσης ως φυσική αλληλένδετη εξέλιξη του μουσικού παιδικού θεάτρου οδηγεί σε βασικά συμπεράσματα τόσο για την παιδαγωγική για το θέατρο όσο και την παιδαγωγική με το θέατρο. Αναλύεται η δομή και η φιλοσοφία του μουσικοπαιδαγωγικού προγράμματος «Αγάπη» σε κάθε ηλικιακή ομάδα ξεχωριστά παρουσιάζοντας παιδαγωγικούς στόχους, χρήση εποπτικού υλικού, χρήση πρωτότυπων τραγουδιών και συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Καθίσταται σαφής ο τρόπος με τον οποίο όλη αυτή η διαδικασία οδηγεί αβίαστα στη συμμετοχή των παιδιών σε μουσικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται δεξιότητες όπως ο συγχρονισμός λόγου και κίνησης και η καλλιέργεια ρυθμού και αρμονίας. Την ίδια στιγμή επιτυγχάνεται η ανάπτυξη του ομαδικού αισθήματος , της καλλιτεχνικής αναζήτησης και της ενσυναίσθησης. Περιγράφεται ο ρόλος του δραματικού παιχνιδιού ως γέφυρα ξεκινώντας από τη φυσική δραστηριότητα των παιδιών , το παιχνίδι, στο δραματικό παιχνίδι, στη δραματική έκφραση που οδηγεί στη θεατροποίηση. Στη συνέχεια αναλύεται η φιλοσοφία και η αισθητική της τριλογίας που εντάσσεται βάσει σκοπού ανάμεσα στο ποιητικό θέατρο και το θέατρο παιχνίδι, καθώς κινείται ανάμεσα στο φαντασιακό και το βαθιά ρεαλιστικό. Ως δραματουργική πλοκή χαρακτηρίζεται ως θέατρο της δημιουργίας και μάλιστα η δημιουργός των μουσικών παιδικών έργων διατηρεί τους ρόλους του συγγραφέα, συνθέτη, σκηνοθέτη αλλά και ηθοποιού μέσα από το ρόλο του αυτοδιηγητικού αφηγητή. Γίνεται εκτενής αναφορά στο ρυθμό που ακολουθούν τα έργα της τριλογίας και γίνεται σύνδεση του παιδαγωγικού προαναφερθέντος μέρους, με την υλοποίηση του επι σκηνής, παραθέτοντας τους παιδαγωγικούς και θεατρικούς σκοπούς που υπηρετεί ο εν λόγω ρυθμός. Τα έργα της τριλογίας έχουν ως θεματικό άξονα το χρόνο και δεν επιδιώκουν την ηθοπλασία αλλά την αναγνώριση του χρόνου ως αξιοποιήσιμου πεπερασμένου αγαθού. Στη τριλογία συμπεριλαμβάνονται δεκαεννέα πρωτότυπες συνθέσεις. Παρουσιάζεται πως η συγγραφή και η σύνθεση μπορεί να διαμορφώνουν ταυτόχρονα το τελικό αποτέλεσμα, χωρίς η σύνθεση να έπεται χρονικά της συγγραφής και παρουσιάζεται μία μέθοδος σκηνοθεσίας, μουσικής σκηνοθεσίας, σκηνογραφίας και ηθοποιίας που να υποστηρίζει ένα άρτιο αποτέλεσμα δοσμένο από παιδιά. Συμπερασματικά , καταλήγει στην αβίαστη μύηση των παιδιών στις τέχνες του θεάτρου και της μουσικής, στις μεθόδους παιδαγωγικής που συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση και στα στάδια που απαιτούνται ώστε ένα μουσικό θεατρικό έργο από παιδιά για παιδιά να δίνει μία μεγαλύτερη καλλιτεχνικά προστιθέμενη αξία.