Jan Tideman, geboren te Alkmaar in 1821, was vanaf 1834 leerling aan de Latijnse school in Utrecht en schreef zich in 1838 in als student aan de universiteit aldaar. In 1845 voltooide hij zijn studie. Maar vanaf 1844 was hij reeds conservator van het Provinciaal Utrechtsch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen. In hetzelfde jaar richtte hij de Vereeniging ter Bevordering der Oude Nederlandsche Letteren op, die tot 1848 Middelnederlandse teksten uitgaf. In 1847 werd Tideman benoemd tot adjunct redacteur van de Staatscourant, waar hij in 1849 eervol werd ontslagen. Vervolgens ging hij werken als hulpsecretaris bij het Koninklijk Instituut van Ingenieurs en werd al snel secretaris. Het jaar daarop werd hij aangesteld bij het Ministerie van Binnenlandse zaken, op de afdeling Kunsten en Wetenschappen, waar hij lange tijd werkzaam was. Vanaf 1882 tot 1896 was Tideman als conservator handschriften werkzaam bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Naast zijn werkzaamheden was hij mede-redacteur van de Algemeene Konst- en Letterbode (1854-1859) en De Nederlandsche Spectator (1860-1862), en publiceerde hij onder meer studies over Nederlandse bouwkunst, letterkunde en geschiedenis (1888, 1892, 1894, 1895) en enkele gedichtenbundels (1888, 1899).