Επίδραση πρόδρομων συμπτωμάτων και ψυχοκοινωνικής λειτουργικότητας στην εξέλιξη των ψυχωτικών διαταραχών

Abstract

Background: The investigation of the relationship between premorbid and prodromal status and the clinical manifestations of the psychotic disorders is important to understand the underlying pathophysiological process of psychosis. The improvement of our knowledge results to effective management of the disease. The aim of this study was the investigation of the relationship between prodromal symptoms and the severity of the psychopathology of frank psychosis. The study was conducted retrospectively. Furthermore, the study examined factors of premorbid functioning and their impact on the course of psychotic disorders. Methods: The SOPS scale was used in 60 psychotic patients with duration of illness up to 5years, from the onset of psychosis, and in an equal number of members of their family, targeting to the identification of the presence of prodromal symptoms. Subsequently, patient’s present mental state was evaluated with the Positive and Negative Syndrome Scale, the Clinical Global Impression-Severity Scale and the Montgomery-Asberg Depression Rating Scale. Information was also gathered from the medical records of the patients, from the child’s healthcare book (Ministry of Health) and the school reports from the primary and high schools.Results: We found that all the patients developed prodromal symptoms 21.5 months on average before the full blown psychotic disorder. Prodromal symptoms presented significantly (p < 0.05) more severe in female than male patients. The negative prodromal symptoms were strongly associated with the negative symptoms of PANSS. Academic deterioration in high school was significantly related to the prodromal symptoms.Conclusions: The present study further supports the notion that the type and severity of prodromal symptoms as well as various factors of psychosocial functioning may affect the type and severity of psychopathology in psychosis.

Σκοπός: Η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της προνοσηρής και πρόδρομης φάσης και των κλινικών εκδηλώσεων των ψυχωτικών διαταραχών σχετίζεται με την κατανόηση της παθοφυσιολογίας της ψύχωσης και με την καλύτερη αντιμετώπιση της διαταραχής. Βασικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι η αναδρομική μελέτη της πρόδρομης συμπτωματολογίας των ψυχωτικών διαταραχών και της σχέσης της με τη βαρύτητα της ψυχοπαθολογίας στην ψυχωτική φάση της διαταραχής. Επίσης, εξετάστηκε η επίδραση παραγόντων της ψυχοκοινωνικής λειτουργικότητας του ατόμου στην εξέλιξη των ψυχωτικών διαταραχών. Μέθοδος: Σε 60 ψυχωτικούς ασθενείς με διάρκεια νόσου έως 5 έτη και σε 60 μέλη της οικογένειάς τους χορηγήθηκε η κλίμακα SOPS για τον προσδιορισμό των πρόδρομων συμπτωμάτων. Επίσης, για την εκτίμηση της παρούσας ψυχικής κατάστασης χορηγήθηκε στους ασθενείς η κλίμακα αξιολόγησης θετικών και αρνητικών συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας PANSS, η κλίμακα σφαιρικής κλινικής εκτίμησης CGI- Severity Scale και η κλίμακα της κατάθλιψης MADRS. Επιπλέον, ελήφθησαν πληροφορίες από τον ιατρικό φάκελο του ασθενή, από το βιβλιάριο υγείας του παιδιού (Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας) και τους ελέγχους σχολικής επίδοσης στο δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο.Αποτελέσματα: Βρέθηκε ότι όλοι οι ασθενείς εμφάνισαν πρόδρομα συμπτώματα 21,5 μήνες κατά μέσο όρο πριν την έναρξη της ψυχωτικής διαταραχής. Oι γυναίκες παρουσίασαν στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερης βαρύτητας πρόδρομα συμπτώματα συγκριτικά με τους άντρες (p<0,05). Τα αρνητικά πρόδρομα συμπτώματα συσχετίστηκαν θετικά με τα αρνητικά συμπτώματα της PANSS. Η σημαντική (p<0,001) πτώση της σχολικής βαθμολογίας από το γυμνάσιο στο λύκειο συσχετίστηκε θετικά με τα πρόδρομα συμπτώματα.Συμπεράσματα: Διαπιστώθηκε ότι το είδος και η βαρύτητα των πρόδρομων συμπτωμάτων καθώς και διάφοροι παράγοντες της ψυχοκοινωνικής λειτουργικότητας του ατόμου μπορεί να επηρεάσουν το είδος και τη βαρύτητα της ψυχοπαθολογίας της ψυχωτικής φάσης.