Δράση και εσωτερικότητα: έρευνα με αφετηρία τη σκέψη των Nietzsche, Heidegger και Corbin

Abstract

The aim of the thesis is the elucidation of the relation between action and internality using its basic conceptual framework from the philosophy of Nietzsche, Heidegger and Corbin. The relation between action and internality is composed through their connection to objective technical activity by showing in which ways the latter influences subjectivity from the primordial form of a pre-historic technicity (macroscopic analysis), up until 20th century postmodern virtual technology and its evolution to personalized and intermediational technologies of the present (microcosmic analysis). Through macroscopic analysis emerges the equi-primordial role of technicity as parallel and constitutional of human thinking. Furthermore, microcosmic analysis of every day virtual technologies (TV, cinema, video-games) and their shift to a new kind of technology (intermediational technology: internet, 3D printer, mobile multimedia), are examined along with the phenomenon of nihilism and its overcoming, the functional and ethological activation of the person through new technologies, as well as the anthropocentric approach of technology from philosophy. The central conclusion of the research is that the evolution of technology is analogous with the formation and the organization of corresponding models of anthropological adaption (logical, ethical, psychological and imaginative), that on the one hand compose the history of internality, whereas on the other, their philosophical analysis and report reveals a determination of human reality wider than the anthropocentric.

Σκοπός της διατριβής είναι η αποσαφήνιση της σχέσης μεταξύ δράσης και εσωτερικότητας, χρησιμοποιώντας εναρκτήριο εννοιολογικό υλικό από τους Nietzsche, Heidegger και Corbin. H σχέση διαφωτίζεται μέσα από τη σύνδεση της δράσης και της εσωτερικότητας με την αντικειμενική τεχνική δράση, καταδεινκύοντας τους τρόπους με τους οποίους η τελευταία επιδρά στην υποκειμενικότητα από την αρχέγονη μορφή της προϊστορικής τεχνικής (μακροσκοπική ανάλυση), μέχρι και τη σύγχρονη εικονική τεχνολογία και την εξέλιξή της στην προσωποποιημένη και ψηφιακή τεχνολογία (μικροκοσμική ανάλυση). Με τη μακροσκοπική ανάλυση του τεχνικού φαινομένου αναδεικνύεται ο ισαρχέγονος ρόλος της τεχνικής ως παράλληλος και θεμελιακός της ανθρώπινης σκέψης. Επιπλέον, η μικροκοσμική μελέτη των καθημερινών εικονικών τεχνολογιών (κινηματογράφος, τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδι) και η ψηφιακή μετάβαση σε μία νέου τύπου τεχνολογία (εν-διάμεση τεχνολογία: διαδίκτυο, 3Δ εκτυπωτής, κινητά πολυμέσα), εξετάζεται παράλληλα με τα φαινόμενα του μηδενισμού και της υπέρβασής του, τη λειτουργική και ηθολογική ενεργοποίηση του προσώπου από τις νέες τεχνολογίες, καθώς και την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της φιλοσοφίας απέναντι στην τεχνολογία. Τελικό συμπέρασμα της διατριβής είναι ότι η εξέλιξη της τεχνολογικής δράσης είναι ανάλογη με τη δημιουργία και την οργάνωση μοντέλων ανθρωπολογικής αυτοκατανόησης (λογικής, ηθικής, ψυχικής, φαντασιακής), τα οποία σχηματίζουν αφενός την ιστορία της ανθρώπινης εσωτερικότητας, ενώ αφετέρου, η φιλοσοφική ανάλυση και καταγραφή τους αποκαλύπτει έναν προσδιορισμό της ανθρώπινης πραγματικότητας ευρύτερο του ανθρωποκεντρικού.