Effects of cementation on exposed luting agent profile at implant-supported crowns

Abstract

Exposed cement surface at restoration margin is difficult to control, and poses threat to the health of peri-implant tissues. Therefore, the purpose of this in-vitro study was to examine quantitatively the influence of combinations of different levels of initial marginal discrepancy (MD), different cement types (CT), and finishing techniques (FT), utilized to remove excess cement, on linear characteristics of the exposed marginal cement surface.The method was developed in a pilot study. Next, in a 2^3 full factorial and randomized experimental design with 15 replications, each of the 120 identical two-component samples was treated with a combination (eight groups) of the 3 two-level factors (CT, MD, FT). Samples were prepared in standardized ways and negative replicas were produced, which were stained and sectioned in six pieces, perpendicular to the margin. Images of sections, captured in a stereomicroscope coupled with a digital camera, were evaluated with image analysis software. Response variable was the averaged proportion of the actual cement profile increase, compared to the ideal cement profile of the examined sample (SaCPIR).Results of this study revealed significant differences between the eight tested treatment combinations (n=14) (ANOVA, α=0.05). Samples of both discrepancy levels, cemented with the luting composite and excess cement removed after cement setting had the lower SaCPIR scores (P<.05). The factorial design analysis showed that SaCPIR was mainly influenced by the initial marginal discrepancy level (P<.0001) and the finishing technique (P<.0001). Thereafter, increased initial marginal discrepancies, within clinically acceptable limits, and excess cement removal with a plastic scaler after setting, generally resulted in smaller increases of the actual cement profile in comparison to the ideal cement profile of the examined crown. Furthermore, multiple significant interaction effects between the examined factors were revealed (P<.05).Crowns with acceptable marginal fit, cemented with a luting composite and excess cement removed after setting, resulted in the smallest deviation from the ideally cemented restoration. Additionally, the complexities of cementation procedures that affect linear characteristics of the exposed marginal cement surface were clarified in this study.

Η επιφάνεια της εκτεθειμένης κονίας στο όριο της επιεμφυτευματικής αποκατάστασης είναι δύσκολα διαχειρίσιμη και αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για τους περιεμφυτευματικούς ιστούς. Σκοπός της εργαστηριακής αυτής έρευνας είναι να εξετάσει ποσοτικά την επίδραση του συνδυασμού τριών παραγόντων στην επιφάνειας της εκτεθειμένης κονίας. Οι υπό μελέτη παράγοντες είναι το επίπεδο αρχικής εφαρμογής στο όριο της προσθετικής εργασίας (MD), ο τύπος της κονίας (CT) και η τεχνική απομάκρυνσης των περισσιών κονίας (FT).Αρχικά, με ένα πιλοτικό πείραμα αναπτύχθηκε η μέθοδος. Για την κυρίως μελέτη σχεδιάστηκε ένα 2^3 full factorial, πλήρως τυχαιοποιημένο πείραμα, με 15 επαναλήψεις. Χρησιμοποιήθηκαν 120 πανομοιότυπα δοκίμια. Κάθε δοκίμιο προετοιμάστηκε με τυποποιημένες διαδικασίες συνδυάζοντας τους τρεις παράγοντες (MD, CT, FT) δύο επιπέδων έκαστος. Από κάθε δοκίμιο κατασκευάστηκε αρνητικό αντίγραφο, που μετά από χρώση διατμήθηκε σε έξι τμήματα κάθετα ως προς το όριο της αποκατάστασης. Με ένα στερεομικροσκόπιο τα τμήματα φωτογραφήθηκαν ψηφιακά και οι φωτογραφίες επεξεργάστηκαν και αξιολογήθηκαν. Μετρήθηκε η μέση αναλογία της πραγματικής αύξησης του μήκους της κατατομής της επιφάνειας της κονίας σε σύγκριση με το ιδανικό μήκος της για το κάθε δοκίμιο (SaCPIR).Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των οκτώ συνδυασμών που ελέγχθηκαν (n=14) (ANOVA, α=0,05). Δοκίμια και από τα δύο επίπεδα εφαρμογής, που είχαν συγκολληθεί με ρητινώδη κονία και η περίσσεια είχε αφαιρεθεί μετά την πήξη, είχαν χαμηλότερες τιμές SaCPIR (P<.05). Οι στατιστικές δοκιμασίες ανάλυσης παραγόντων έδειξαν ότι η μεταβλητή SaCPIR επηρεάζεται κυρίως από το αρχικό επίπεδο εφαρμογής (P<.0001) και από την τεχνική αφαίρεσης της περίσσειας (P<.0001). Συνεπώς, αυξημένα επίπεδα αρχικής διαφοράς στο όριο της αποκατάστασης, εντός των κλινικώς αποδεκτών τιμών, και αφαίρεση της περίσσειας μετά την πήξη με πλαστικό ξέστρο, οδήγησαν γενικώς σε χαμηλότερες τιμές SaCPIR. Επιπλέον, αποκαλύφθηκαν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των παραγόντων (P<.05).Συμπερασματικά, η επιφάνεια της εκτεθειμένης κονίας σε στεφάνες με αποδεκτά όρια, που συγκολλήθηκαν με ρητινώδη κονία και οι περίσσειες αφαιρέθηκαν μετά την πήξη, διακυμάνθηκε πλησιέστερα στην ιδανικά συγκολλημένη αποκατάσταση. Επιπλέον, σε αυτή τη μελέτη αποσαφηνίστηκε η πολυπλοκότητα με την οποία αλληλεπιδρούν τρεις παράγοντες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συγκόλλησης και επηρεάζουν χαρακτηριστικά της εκτεθειμένης επιφάνειας κονίας στο όριο της αποκατάστασης.