Η επίδραση μεταβολικών διαταραχών στην καρδιακή αναδιαμόρφωση σε μοντέλο πειραματικού εμφράγματος μυοκαρδίου σε επίμυες

Abstract

Objective. Thyroid hormone (TH) is shown to be protective against cardiac and pancreatic injury. Thus, this study explored the potential effects of TH treatment on the functional status of the postinfarcted diabetic myocardium. Diabetic patients have worse prognosis after acute myocardial infarction. Materials/Methods. AMI was induced by left coronary ligation in rats previously treated with 35 mg/kg streptozotocin, (DM-AMI). TH treatment was initiated at 2 weeks after AMI and continued for 6 weeks (DM-AMI + TH), while sham-operated animals served as control (DM-SHAM).Results. TH treatment increased cardiac mass, improved wall stress and favorably changed cardiac geometry. THsignificantlyincreased echocardiographic left ventricular ejection fraction : [54.2 (6.5) for DM-AMI + TH vs 37 (2.0) for DM-AMI, p < 0.05]. TH treatment resulted in significantly increased insulin and decreased glucose levels in serum.The ratios of phosphorylated (p)-Akt/total Akt and p-mTOR/total mTOR were increased 2.0 fold and 2.7 fold in DM-AMI + TH vs DM-AMI respectively, p < 0.05. Furthermore, the ratio of p-AMPK/total AMPK was found to be increased 1.6 fold in DM-AMI + TH vs DM-AMI, p < 0.05.Conclusion. TH treatment improved the mechanical performance of the post-infarcted myocardium in rats with STZ-induced diabetes, an effect which was associated with Akt/mTOR and AMPK activation.

ΘΕΜΑ. Φαίνεται ότι οι θυρεοειδικές ορμόνες (Θ.Ο) έχουν προστατευτική δράση ενάντια στην καρδιακή και παγκρεατική βλάβη.Η παρούσα μελέτη διερεύνησε τα πιθανά αποτελέσματα της θεραπείας μεΘ.Οστην λειτουργία του μετεμφραγματικού μυοκαρδίου. Οι διαβητικοί ασθενείς έχουν χειρότερη πρόγνωση μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ. Το ΟΕΜ προκλήθηκε μετά από απολίνωση της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας σε επίμυες, αφού προηγουμένως είχαν λάβει αγωγή με 35 mg/kgστρεπτοζοτοσίνης,(DM-ΑΜΙ). Ηθεραπεία με Θ.Ο ξεκίνησε στις 2 εβδομάδες μετά το Μ.Ι και συνεχίστηκε για 6 εβδομάδες(DM-ΑΜΙ+ΘΟ), ενώ τα εικονικώς χειρουργημένα ζώα χρησίμευσαν ως μάρτυρες (DM-SHAM). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Η θεραπεία με Θ.Ο ,αύξησε την καρδιακή μάζα, βελτίωσε το στρες του τοιχώματος και άλλαξε επιτυχώς την καρδιακή γεωμετρία. Οι Θ.Ο αύξησαν σημαντικά το κλάσμα εξωθήσεως της αριστερής κοιλίας: [54.2 (6.5) για τα DM-AMI+Θ.Ο σε σύγκριση με 37 (2.0) για τα DM-AMI, p < 0.05] όπως φάνηκε στο στο υπερηχογράφημα. H θεραπεία με Θ.Ο είχε ως αποτέλεσμα σημαντική αύξηση της ινσουλίνης και μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στον ορό. Ηαναλογία φωσφορυλιωμένης(p)-Akt προς ολική Akt και φωσφορυλιωμένου mTOR προς ολικό mTOR αυξήθηκαν 2 φορές και 2.7 αντίστοιχα, στα DM-AMI+Θ.Ο σε σύγκριση με τα DM-AMI, p < 0.05. Επιπλέον η αναλογία φωσφορυλιωμένου AMPK προς το ολικό AMPK βρέθηκε αυξημένη κατά 1.6 φορές στα DM-AMI+Θ.Ο σε σύγκριση με τα DM-AMI, p < 0.05.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Η θεραπεία με Θ.Ο, βελτίωσε την μηχανική λειτουργία του μετεμφραγματικού μυοκαρδίου σε επίμυες, με διαβήτη επαγόμενο με στρεπτοζοτοσίνη, αποτέλεσμα το οποίο σχετίστηκε με την ενεργοποίηση των Akt/mTOR και AMPK .