Νεογνά 34-36+6 εβδομάδων κύησης: περισσότερο πρόωρα ή περισσότερο τελειόμηνα;: πανελλήνια διαχρονική μελέτη

Abstract

Late preterm babies (LP), born between 34-36+6 weeks of gestation have recently come under scrutiny, regarding the rapid rise in their numbers, short term morbidity and possible long-term neurodevelopmental sequelae. However, there is in fact little evidence from epidemiological studies and this is also true of the Greek late preterm population. The purpose of this study is therefore, to examine the neurodevelopmental outcomes of the late preterm population in Greece. To this effect we will analyze, from an epidemiologic point of view, their outcomes, at age seven and 18 years and we will compare them with the more preterm <34 weeks of gestation (PT) and with term infants ≥ 37 weeks of gestation (TM). The data used for the analysis is derived from three national, prospective epidemiologic studies: A) the 1st Panhellenic Perinatal Study (consecutive births of April 1983) with a population of 10.433 neonates, B) the follow-up study “Health and Development of Greek Children” at seven years (1990), with a final population 6.284 children and C) the second follow-up study “Factors Affecting the Health and Development of Teenagers” at 18 years (2001), with 2.004 of the original children, after cross-matching. At first we assessed whether the populations at age 7 and 18 years, were representative of the original and found that they are representative of the birth cohort regarding the distribution in the three gestational age groups PT, LP, TM (p=0.86) and other important population characteristics. Age 7 years: We found little statistical difference between LP and TM babies regarding their motor and sensory development. Term-born children have 40% higher odds as compared to late preterms of writing numbers 1-9 at this age (p 0.04), and a 22% decreased risk of learning difficulties (p 0.001). LPs and TM children have no statistically significant differences in school attainment. On the other hand, children born <34 weeks of gestation have worse school performance, are described more often as “difficult” and have a tendency to destroy objects more often. Regarding possible behavioral problems at this age (Rutter’s Parents Questionnaire), we calculated Rutter’s score and by multilinear regression model gestational age was not found to be statistically significant. Age 18 years: Gestational age does not appear to affect school performance, plans for higher education, or behavior (using Achenbach’s Youth Self Report tool) neither for LPs, nor for PT-born children, to any statistically significant degree. In conclusion, from our analysis, the LPs neurodevelopmental outcomes appear to be in line with that of TM babies. Minor disabilities found at age 7 cannot be fully explored by an epidemiologic study; the family’s socioeconomic status and parental involvement are also equally important. The latter two are also major determinants of the children’s outcomes at age 18.

Εισαγωγή: Αντίθετα από τα σαφή βιβλιογραφικά δεδομένα για την εξέλιξη των πολύ πρόωρων νεογνών, είναι λίγες και αντιφατικές οι μελέτες για τα όψιμα πρόωρα (ΟΠ), με ηλικία 34 έως 36+6 εβδομάδες κύησης, παρ’ όλο που αποτελούν την μεγαλύτερη ομάδα προώρων παγκοσμίως. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να μελετήσει τον πληθυσμό των οριακά προώρων νεογνών όσον αφορά στην απώτερη εξέλιξή τους σε σύγκριση με: Α) Πρόωρα νεογνά <34 εβδομάδων κύησης (ΠΡ) και Β) τελειόμηνα νεογνά (ΤΜ). Πληθυσμός και Μέθοδοι: Πρόκειται για πληθυσμιακή προοπτική μελέτη από την γέννηση έως τα 18 έτη ζωής, που πραγματοποιήθηκε με την συμπλήρωση ερωτηματολογίων σε τρεις χρονικές στιγμές στη ζωή των παιδιών: Α) Η «1η Πανελλήνια Περιγεννητική Έρευνα»: γεννήσεις στην χώρα τον Απρίλιο 1983 με πληθυσμό 10.433 νεογνά με πλήρη στοιχεία. Β) Η «Πληθυσμιακή Μελέτη της Υγείας και Συμπεριφοράς των Ελληνοπαίδων», το 1990, σε υποπληθυσμό ηλικίας 7 ετών 6.284 παιδιών και Γ) Η «Διευρωπαϊκή Μελέτη των Παραγόντων από της Γεννήσεως που Διαμορφώνουν την Υγεία, Συμπεριφορά και τις Προοπτικές για τη Ζωή», το 2001, σε ηλικία 18 ετών, 2004 παιδιά, μετά την ταυτοποίηση με τον αρχικό πληθυσμό. Αρχικά, έγινε στατιστικός συγκριτικός έλεγχος αντιπροσωπευτικότητας των πληθυσμών (1983, 1990, 2001) και βρέθηκε πως δεν διέφεραν ως προς τον αρχικό σε σχέση με την κατανομή της ηλικίας κύησης στις τρεις ομάδες ΠΡ, ΟΠ, ΤΜ (p=0.86). Αποτελέσματα: Στην ηλικία των 7 ετών: Αναφορικά με την κινητική κι αισθητηριακή ανάπτυξη, παρατηρήθηκαν λιγοστές διαφορές ανάμεσα σε όψιμα πρόωρα και τελειόμηνα. Συγκεκριμένα τα τελειόμηνα παιδιά έχουν 40% μεγαλύτερη πιθανότητα να γράφουν τους αριθμούς 1-9 συγκρινόμενα με τα όψιμα πρόωρα (p 0.04), και 22% μικρότερη πιθανότητα προβλημάτων μάθησης (p 0.001). Αντίθετα τα πολύ πρόωρα παιδιά έχουν μεγαλύτερες διαφορές από τα τελειόμηνα, έχουν 36% μεγαλύτερη πιθανότητα προβλημάτων μάθησης και 11πλάσια πιθανότητα κινητικής μειοπραγίας σε σχέση με τα οριακά πρόωρα (p0.008), ενώ δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ όψιμων προώρων και τελειομήνων. Αντίστοιχα, η απόδοση και η επίδοσή των ΠΡ στο σχολείο είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα ΟΠ και τα ΤΜ, που δεν έχουν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Αναφορικά με τα προβλήματα συμπεριφοράς (ερωτηματολόγιο γονέων Rutter), στην ανάλυσή μας, η ηλικία κύησης δε φαίνεται στατιστικά σημαντική. Στην ηλικία των 18 ετών: Οι μαθησιακές δυσκολίες που παρατηρήθηκαν στην ηλικία των επτά ετών ακόμη και μεταξύ των πολύ προώρων, σε σχέση με τα τελειόμηνα, τείνουν να εξαλειφθούν, ενώ δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ όψιμων προώρων και τελειομήνων. Οι επιδόσεις στο σχολείο, η επιθυμία συνέχισης των σπουδών και η συμπεριφορά (ερωτηματολόγιο Achenbach - Youth Self Report) στην ηλικία των 18 ετών είναι όλα ανεξάρτητα της ηλικίας κύησης. Συμπεράσματα: Η νευροαναπτυξιακή πορεία του ΟΠ νεογνού, τόσο στην ηλικία των 7 όσο και στα 18, ομοιάζει περισσότερο με αυτή του τελειoμήνου, παρά με του ΠΡ νεογνού σε όλους τους βασικούς άξονες.