Βασική έρευνα: συσχέτιση της χρήσης της συσκευής ουδού εμπέδησης στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση με το βαθμό οξείας ισχαιμικής βλάβης των ζωτικών οργάνων σε ζωικό μοντέλο καρδιακής ανακοπής παιδιατρικών χοίρων

Abstract

Purpose: To assess whether use of Impedance Threshold Device (ITD) during Cardiopulmonary Resuscitation (CPR) reduces the degree of post-cardiac arrest Acute Kidney Injury (AKI), as a result of improved hemodynamics, in a porcine model of ventricular fibrillation (VF) cardiac arrest.Methods: After 8min of untreated cardiac arrest, the animals were resuscitated either with a sham ITD (control group, n=8) or with an active ITD (ITD group, n=8). Adrenaline was administered every 4min and electrical defibrillation was attempted every 2min until return of spontaneous circulation (ROSC) or asystole. After ROSC, the animals were monitored for 6h under general anesthesia and then returned to their cages for a 48h observation, before euthanasia. Two novel biomarkers, Neutrophil Gelatinase-Associated Lipocalin (NGAL) in plasma and Interleukin-18 (IL-18) in urine, were measured at 2h, 4h, 6h, 24h and 48h post-ROSC, in order to assess the degree of AKI.Results: ROSC was observed in 7 (87.5%) animals treated with the sham valve and 8 (100%) animals treated with the active valve (p=NS). However, more than twice as many animals survived at 48h in the ITD group (n=8, 100%) compared to the control group (n=3, 37.5%). Urine IL-18 and plasma NGAL levels were augmented post-ROSC in both groups, but they were significantly higher in the control group compared with the ITD group, at all measured time points.Conclusion: Use of ITD during CPR improved hemodynamic parameters, increased 48h survival and decreased the degree of post-cardiac arrest AKI in the resuscitated animals.

Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμήσει εάν η χρήση της συσκευής ουδού εμπέδησης (ΣΟΕ) κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (ΚΑΑ) μειώνει τον βαθμό οξείας νεφρικής βλάβης (ΟΝΒ) μετά την ανακοπή, ως αποτέλεσμα των βελτιωμένων αιμοδυναμικών παραμέτρων κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης, σε χοίρειο μοντέλο καρδιακής ανακοπής, επαγόμενης από κοιλιακή μαρμαρυγή.Μέθοδοι: Μετά από 8 λεπτά καρδιακής ανακοπής χωρίς καμία παρέμβαση, τα ζώα αναζωογονήθηκαν είτε με μια μη λειτουργική ΣΟΕ (ομάδα ελέγχου, n=8), είτε με μια λειτουργική ΣΟΕ (ομάδα παρέμβασης, n=8). Αδρεναλίνη χορηγούνταν κάθε 4 λεπτά και απινίδωση κάθε 2 λεπτά, μέχρι την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας ή την ασυστολία. Μετά την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας τα ζώα παρέμειναν υπό monitoring για 6 ώρες, υπό γενική αναισθησία, και εν συνεχεία επέστρεψαν στους κλωβούς παρακολούθησης για 48ωρη παρακολούθηση πριν την ευθανασία. Δύο νέοι βιοδείκτες, η Neutrophil Gelatinase-Associated Lipocalin (NGAL) στο πλάσμα και η Interleukin-18 (IL-18) στα ούρα μετρήθηκαν στις 2, 4, 6, 24 και 48 ώρες μετά την ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας, προκειμένου να αξιολογηθεί ο βαθμός ΟΝΒ.Αποτελέσματα: Ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας σημειώθηκε σε 7 από τα 8 ζώα (87.5%) που αναζωογονήθηκαν με την μη λειτουργική ΣΟΕ και σε 8 από τα 8 ζώα (100%) που αναζωογονήθηκαν με την λειτουργική ΣΟΕ (στατιστικά μη σημαντική διαφορά). Ωστόσο, πάνω από τα διπλάσια ζώα της ομάδας παρέμβασης (n=8, 100%) επιβίωσαν στις 48 ώρες, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (n=3, 37.5%). Τα επίπεδα της IL-18 στα ούρα και της NGAL στο πλάσμα αυξήθηκαν μετά την αναζωογόνηση και στις δύο ομάδες αλλά ήταν στατιστικώς σημαντικά αυξημένα στην ομάδα ελέγχου, σε σύγκριση με την ομάδα παρέμβασης, σε όλα τα χρονικά σημεία μέτρησης.Συμπεράσματα: Η χρήση της ΣΟΕ κατά την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση βελτίωσε τις αιμοδυναμικές παραμέτρους, αύξησε τη 48ωρη επιβίωση και μείωσε το βαθμό ΟΝΒ στα μετά την αναζωογόνηση.