Ηλεκτρομυογραφικά ευρήματα πριν και μετά από την επισκληρίδιο έγχυση κορτικοστεροειδών φαρμάκων σε ασθενείς με οσφυαλγία

Abstract

SUMMARYEpidural steroid injections (ESIs) are commonly used in the management of chronic low back and leg pain. The aim of this study was to investigate the short and long-term electromyographic and clinical outcome of patients with chronic radicular pain after ESIs. This prospective, open-label study, included patients with chronic radicular pain due to disc herniation or spinal stenosis, who underwent interlaminar, fluoroscopy-guided ESIs. Patients were assessed before ESIs, as well as after 6 and 12 months, clinically (VAS 0-10, BPI, DN4, Rolland Morris, DASS, STAI) and electromyographically, as for the improvement of spontaneous activity (SA), and of motor unit recruitment/interference pattern (IP/MUR).xxThirty nine patients were studied, 20(51.3%). A significant improvement in VAS, RM, DN4 and BPI was revealed, mainly during the first 6 months (p<0.05). Statistically significant improvement was revealed in MUR/SA for almost all nerve roots studied. Patients with disc herniation showed a greater improvement in mean difference of MUR/SA (p<0.05) (with a prognostic value of radicular LBP versus spinal stenosis in short [VAS p=0.042] and long-term improvement of pain [VAS p=0.009]. The independent variables “MUR” and “SA” had a significant prognostic value for improvement of pain (VAS: R2=0.287, p=0.032 and VAS: R2=0.277, p=0.036 respectively). Electromyographic and clinical findings indicated benefit from epidural steroid injections. Patients with disc herniation exhibited a better outcome, especially during the first 6 months post-treatment.Keywords: low back pain; chronic; electromyography; epidural; steroids Running title: Electromyography and epidural steroid injections Funding: None

H Eπισκληρίδιος έγχυση στεροειδών φαρμάκων χρησιμοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια για την αντιμετώπιση του χρόνιων ανθεκτικών μορφών οσφυαλγίας με ενδείξεις οι οποίες είναι: 1.Ριζίτιδα λόγω κήλης μασοσπονδυλίου δίσκου, 2.Σπονδυλική στένωση.Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των βραχέων και μακροπρόθεσμων επιδράσεων και αποτελεσμάτων της επισκληριδίου έγχυσης των κορτικοστεροειδών φαρμάκων όσον αφορά την κλινική εικόνα, τον πόνο και την λειτουργικότητα των ασθενών αλλά και την συσχέτιση αυτής με τα ηλεκτρομυογραφικά ευρήματα, πριν και μετά την θεραπεία.Πρόκειται για αναλογική ανοικτή μελέτη (prospective open label study) η οποία περιλαμβάνει ασθενείς με χρόνιο ριζιτιδικό άλγος που οφείλεται, είτε σε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, είτε σε σπονδυλική στένωση είτε σε συνδυασμό και των δύο. Οι ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε θεραπεία με επισκληρίδιο έγχυση κορτικοστεροειδών.Αρχικά εξετάσθηκε ηλεκτρομυογράφικά μεγάλος αριθμός ασθενών της μονάδας πόνου με χρόνια οσφυαλγία. Επιλέγχθη δειγμα 39 ασθενών για την μελέτη μας LO (51.3%) Oι ασθενείς αυτοί παρουσίαζαν Ο5 ή /και Ι1 ριζιτιδική συνδρομή με σημαντική κλινική συμπτωματολογία, σημαντική έκπτωση της μυικής ισχύος στην συγκεκριμένη μυοτομική κατανομή <4/5, η οποία επιβεβαιώθηκε με MRI και ηλεκτρομυογραφικά. Από τη μελέτη εξαιρέθηκαν οι ασθενείς με ειδικές αιτίες οσφυαλγίας (red flags-φλεγμονή, κακοήθεια, κάταγμα).vi iviivi iiΟλοι οι ασθενείς αξιολογήθηκαν κλινικά και ηλεκτρομυογραφικά πριν την πρώτη επισκληρίδιο έγχυση κορτικοστεροειδών. Συγκεκριμμένα πριν της έγχυσης προηγήθηκε:1) Λήψη πλήρους ιατρικού ιστορικού και κλινική εξέταση καθώς και αξιολόγηση των ψυχοκοινωνικών παραγόντων που επιδρούν στον χρόνιο πόνο.2) MRI ΟΜΣΣ.3) Συμπλήρωση των ερωτηματολόγιων του πόνου και της λειτουργικότητας (VAS-0-10, BPI, DN4, Rolland Morris, DASS, STAI)4) Hλεκτρομυογραφική εξέταση δια βελόνης όπου αξιολογήθηκαν, κατεγράφησαν και μετρήθηκαν τα ηλεκτρομυογραφικά ευρήματα που αφορούν την ριζοπάθεια και είναι η αυτόματη δραστηριότητα (SA-Spontaneous Activity) καθώς και η επιστράτευση των κινητικών ομάδων-ΔΜΕΣ Δείκτης Μέγιστης Εκούσιας σύσπασης (MUR/IP -Motor Unit Recruitment/Interference Pattern).Oι παραπάνω κλίμακες καθώς και το ηλεκτρομυογράφημα με τις παραμέτρους του επανεξετάσθηκαν και αξιολογήθηκαν στους 6 και 12 μήνες.Μετά την συλλογή των αποτελεσμάτων ακολούθησε η στατιστική ανάλυση καθώς και η μελέτη των αποτελεσμάτων.viiiΣυμπέρασμα: Σημαντική βελτίωση παρατηρήθηκε στιας κλίμακες VAS, Rolland Morris, DN4 και ΒPI κυρίως τους πρώτους 6 μήνες (p<0.05).Στατιστικά σημαντική βελτίωση παρατηρήθηκε στον ΔΜΕΣ(Δείκτη Μέγιστης Εκούσιας Σύσπασης)/ Επιστράτευση κινητικών μονάδων (MUR/IP) για όλες σχεδόν τις καταγραφηθέντες ρίζες (p<0.05).Oι ασθενείς με κήλη μεσοσπονδυλίου είχαν μεγαλύτερη κλινική και ηλεκτρομυογραφική βελτίωση συγκριτικά με τους ασθενείς που είχαν στένωση του σπονδυλικού σωλήνα MUR/IP (p<0.05), SA (p<0.05).H προγνωστική αξία των ευρημάτων σε ασθενείς με ριζιτιδική συνδρομή από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου συγκριτικά με τους ασθενείς που είχαν στένωση σπονδυλικού σωλήνα όσον αφορά την βελτίωση του πόνου είναι: βραχυπρόθεσμα (VAS p=0.042) και μακροπρόθεσμα (VAS p=0.009).Οι ανεξάρτητες ηλεκτρομυογραφικές μετρήσεις MUR/IP (επιστράτευση κινητικών μονάδων-ΔΜΕΣ) και SA-spontaneus activity (αυτόματη δραστηριότητα), είχαν σημαντική προγνωστική αξία όσον αφορά την βελτίωση του πόνου (VAS:R2=0.287, p=0.032 and VAS:R2=0.277, p=0.036 αναλογικά, όπως αυτές αξιολογήθηκαν.ixixΣυμπερασματικά: Τα ηλεκτρομυογραφικά και κλινικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς οφελούνται από την επισκληρίδιο έγχυση κορτικοστεροειδών. Στους ασθενείς με κήλη δίσκου και ριζοπάθεια αναμένεται μεγαλύτερη κλινική και ηλεκτρομυογραφική βελτίωση από την θεραπεία κυρίως τους πρώτους 6 μήνες .