Πολλαπλασιασμός των ειδών Juniperus oxycedrus και Juniperus phoenicea

Abstract

In this PhD thesis, the sexual and vegetative propagation (cuttings) of Junirerus oxycedrus and Juniperus phoenicea were studied. These species are of great ecological importance in Mediterranean areas, as they are often the only species that can survive under extremely unfavorable conditions. Juniper formations are valuable habitats for fauna and flora and play an important role in protecting the station, where they grow, from erosion and degradation. Juniper habitats are included in the European Directive 92/43. The habitat type is 5210: "Arborescent matorral with Juniperus spp." They are also of commercial interest due to their various uses.Research was conducted to investigate the effects of germination temperature, stratification, chemical scarification (H2SO4), mechanical scarification and the application of gibberellic acid (GA3) on the germination of seeds of the two species. In vegetative propagation, the effects of the season that the cuttings were collected and the different concentrations of the plant regulator K-IBA (3000, 6000 and 12000 ppm) were studied, in two rooting systems (mist and fog). Also, how the previous factors influenced the number and length of the roots of the cuttings was studied. In addition, the effects of genotype, the location of the cuttings in the mother plant, the application of the plant regulator IBA, the different rooting substrates and the different cut at the base of the cuttings were examined.The results of the germination experiments showed difficulties in the germination of the seeds of J. phoenicea and J. oxycedrus. Only a small number of seeds were able to germinate in both species.The results of the rooting experiments showed that the effect of the season that the cuttings were collected and different concentrations of the plant regulator K-IBA played an important role in the rooting of the cuttings. In addition, they showed that the best rooting system is that of the mist, in both species. The season that the cuttings were collected played an important role in root number and root length in both species, whereas the application of the plant regulator K-IBA played a significant role only in the cuttings of J. phoenicea. Differences in rooting ability among different genotypes were also found in cuttings of J. phoenicea.Optimal rooting of cuttings of J. phoenicea was achieved when the cuttings were taken in winter and were treated with a solution of 6000 ppm K-IBA. For J. oxycedrus, the best combination for optimal rooting of the cuttings is to collect them in winter and to treat them with a solution of 12000 ppm K-IBA.

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετήθηκε ο εγγενής και ο βλαστικός πολλαπλασιασμός (κλαδομοσχεύματα) των ειδών Junirerus oxycedrus και Juniperus phoenicea. Τα είδη αυτά παρουσιάζουν έντονο οικολογικό ενδιαφέρον στις περιοχές της Μεσογείου, καθώς συχνά είναι τα μόνα είδη που μπορούν και επιβιώνουν κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Οι σχηματισμοί με αρκεύθους αποτελούν πολύτιμο ενδιαίτημα για είδη πανίδας και χλωρίδας και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία του σταθμού, όπου αναπτύσσονται, από τη διάβρωση και την υποβάθμιση. Για το λόγο αυτό οι δενδρώδεις θαμνώνες με αρκεύθους αποτελούν οικότοπο που περιλαμβάνεται στην Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43. Ο τύπος οικοτόπου είναι ο 5210: «Δενδρώδεις θαμνώνες με Juniperus spp». Επίσης, παρουσιάζουν και εμπορικό ενδιαφέρον λόγω των ποικίλων χρήσεων τους. Μελετήθηκε η φυτρωτικότητα των σπόρων των δύο ειδών με την επίδραση της θερμοκρασίας φύτρωσης, της στρωμάτωσης, του χημικού σκαριφαρίσματος (H2SO4), του μηχανικού σκαριφαρίσματος και του γιββεριλλικού οξέος (GA3). Στον βλαστικό πολλαπλασιασμό μελετήθηκε η ριζοβολία των μοσχευμάτων των δύο ειδών με την επίδραση της εποχής κοπής των μοσχευμάτων και των διαφορετικών συγκεντρώσεων του φυτικού ρυθμιστή Κ-ΙΒΑ (3000, 6000 και 12000 ppm) σε δύο συστήματα ριζοβολίας (υδρονέφωση και ομίχλη). Επίσης, μελετήθηκε πώς οι παραπάνω παράγοντες επηρεάζουν τον αριθμό και το μήκος των ριζών των ριζοβολημένων μοσχευμάτων. Επιπλέον, εξετάστηκε η επίδραση στη ριζοβολία των μοσχευμάτων του γενοτύπου, της θέσης των μοσχευμάτων στο μητρικό φυτό, της εφαρμογής φυτικού ρυθμιστή ΙΒΑ, των διαφορετικών υποστρωμάτων ριζοβολίας και των διαφορετικών τραυματισμών στη βάση των μοσχευμάτων, σε σύστημα υδρονέφωσης. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων φυτρωτικότητας έδειξαν δυσκολίες στη φύτρωση των σπόρων των J. phoenicea και J. oxycedrus. Μόνο ελάχιστοι σπόροι κατάφεραν να φυτρώσουν και στα δύο είδη.Τα αποτελέσματα των πειραμάτων για τη ριζοβολία των μοσχευμάτων έδειξαν ότι η επίδραση της εποχής λήψης των μοσχευμάτων και των διαφορετικών συγκεντρώσεων του φυτικού ρυθμιστή Κ-ΙΒΑ παίζουν σημαντικό ρόλο στη ριζοβολία. Επιπρόσθετα, έδειξαν ότι το καλύτερο σύστημα ριζοβολίας είναι αυτό της υδρονέφωσης και στα δύο είδη. Η εποχή λήψης των μοσχευμάτων έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αριθμό των ριζών και στο μήκος των ριζών και στα δύο είδη, ενώ η εφαρμογή του φυτικού ρυθμιστή K-IBA έπαιξε σημαντικό ρόλο μόνο σε μοσχεύματα του είδους J. phoenicea. Στο είδος J. phoenicea διαπιστώθηκαν και διαφορές στην ικανότητα ριζοβολίας μεταξύ διαφορετικών γενοτύπων. Βέλτιστη ριζοβολία μοσχευμάτων του είδους J. phoenicea επιτεύχθηκε όταν η λήψη μοσχευμάτων έγινε την περίοδο του χειμώνα και τα μοσχεύματα μεταχειρίστηκαν με διάλυμα K-IBA συγκέντρωσης 6000 ppm. Όσον αφορά το J. oxycedrus ο καλύτερος συνδυασμός για τη βέλτιστη ριζοβολία μοσχευμάτων είναι η λήψη τους την περίοδο του χειμώνα και ο χειρισμός τους με διάλυμα K-IBA συγκέντρωσης 12000 ppm.