Haverals (Marcel), ed. & Legrand (Francis Joseph), vert. Les constitutions des chanoines réguliers de Windesheim. Constitutiones canonicorum Windeshemensium.

Turnhout, Brepols, 2014 ; één deel in-8°, 275 p. (Sous la règle de Saint Augustin,

vol. 14). Prijs : 90 €. isbn 978-2-503-54083-2. – Naar analogie met de ontwikkeling van vele andere, van oorsprong informele religieuze hernieuwingsbewegingen, ontwikkelde de laatmiddeleeuwse Devotio Moderna zich in snel tempo van een weinig gereguleerde vorm van gemeenschapsleven tot een veel strakker gereguleerd, op traditionele leest geschoeid monastiek model. Met name de stichting van het klooster van Windesheim, die bekrachtigd werd in 1386, en het leiderschap van Florens Radewijns, leidden tot een verregaande conformering van het leven van de broeders met de traditie van het reguliere kanunnikenwezen. Naast andere aspecten van de institutionalisering van de beweging werd er werk gemaakt van het op te richten Generaal Kapittel : zo legden de nieuwe leden van de gemeenschap al van bij het begin hun geloften af volgens de Regel van Augustinus en “ volgens de constituties van deze plaats die door het Kapittel vastgelegd moeten worden”. De eerste samenkomst van dit orgaan, in 1393 of 1394, leidde dan ook meteen tot de creatie van een hiërarchische structuur binnen de beweging, waarbij het klooster van Windesheim, en bij uitbreiding haar prior, de leiding nam over de andere aangesloten instellingen en hun leiders. Op dat ogenblik werd een commissie afgevaardigd om Constituties te redigeren die alle aspecten van het leven van de broeders zouden afdekken. Volgens de kroniekschrijver Johannes Busch bestond het werk van deze commissie uit (in een eerste fase) het selecteren, op basis van een kritische vergelijking, van de beste gebruiken in de verschillende gemeenschappen die aangesloten waren bij de beweging, en (in een tweede) het opstellen van een nieuwe, algemene leefregel voor de hele beweging. Wat ontbrak, werd geput uit de statuten van de Kartuizers en andere kanonikale bewegingen, zoals die van Saint-Victor in Parijs, en in mindere mate die van de Dominikanen. In 1395 volgde dan een pauselijk besluit waarin de wetgevende bevoegdheid van het Generaal Kapittel werd bekrachtigd en