Μελέτη των εμπλεκομένων οργάνων σε πειραματικό μοντέλο επίμυος ισχαιμίας - επαναιμάτωσης ήπατος με ενδοφλέβια χορήγηση σιλιμπινίνης

Abstract

Purpose: The protective effect of silibinin on kidney and lung parenchyma during hepatic ischemia/reperfusion injury (IRI) is explored. Methods: Sixty-three Wistar rats were separated into three groups: sham; control (45 min IRI); and silibinin (200 μL silibinin administration after 45 min of ischemia and before reperfusion). Immunohistochemistry and real-time quantitative reverse transcription polymerase chain reaction (qRT-PCR) were used to evaluate the expression levels of MMP2, MMP3, MMP9, and TIMP2 on kidney and lung. Results: Comparing sham vs. control groups, confirmed that hepatic IRI increased both renal and lung MMP2, MMP3, MMP9 and TIMP2 expressions starting at 180 min (p<0.001). Comparison of the control vs. silibinin groups showed a statistically significant decrease in the expression levels of MMP2, MMP3, and MMP9 and increase of TIMP2 in kidney and lung parenchyma. The starting point of this decrease was at 120 min after reperfusion, both for kidney and lung parameters, and it was statistically significant at 240 min (p<0.001) for kidney, while silibinin showed a peak of lung protection at 180 min after hepatic reperfusion (p<0.001). Conclusions: Hepatic IRI causes distant kidney and lung damage, while a statistically significant protective action, both on kidney and lung parenchyma, is conveyed by the intravenous administration of silibinin.

Σκοπός: Μελέτη της προστατευτικής επίδρασης της σιλιμπινίνης στο νεφρικό και πνευμονικό παρέγχυμα κατά τη διάρκεια της ηπατικής ισχαιμίας-επανιμάτωσης. Υλικά και μέθοδοι: 63 επίμυες τύπου Wistar χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: α)Sham (ομάδα εικονικής παρέμβασης) β) ομάδα ελέγχου (C)(45 λεπτά ισχαιμίας και επαναιμάτωση) γ) ομάδα σιλιμπινίνης(Si) (45 λεπτά ισχαιμίας και χορήγηση σιλιμπινίνης πριν την επαναιμάτωση) Για τη μελέτη της έκφρασης των MMP2, MMP3, MMP9 και TIMP2 στο νεφρικό και πνευμονικό παρέγχυμα, χρησιμοποιήθηκε ανοσοϊστοχημεία και αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης με αντίστροφη μεταγραφάση σε πραγματικό χρόνο (qRT-PCR). Αποτελέσματα: Συγκρίνοντας την ομάδα Sham με τις ομάδες ελέγχου διαπιστώθηκε ότι η ηπατική βλάβη από ισχαιμία επαναιμάτωση αύξησε την έκφραση τόσο των νεφρικών όσο και των πνευμονικών MMP2,MMP3,MMP9 και TIMP2, με σημείο εκκίνησης της αύξησης αυτής τα 180 λεπτά (p<0.001). Η σύγκριση ανάμεσα στις ομάδες ελέγχου και σιλιμπινίνης ανέδειξε στατιστικά σημαντική μείωση στα επίπεδα έκφρασης των MMP2,MMP3,MMP9 και TIMP2 στο νεφρικό και πνευμονικό παρέγχυμα. Το χρονικό σημείο έναρξης της μείωσης αυτής ήταν τα 120 λεπτά μετά την επαναιμάτωση, τόσο για τις νεφρικές όσο και για τις πνευμονικές παραμέτρους, ενώ στα 240 λεπτά η διαφορά ήταν στατιστικά σημαντική (p<0,001) για το νεφρό. Στα 180 λεπτά μετά την επαναιμάτωση, η σιλιμπινίνη ανέδειξε κορύφωση της προστατευτικής της επίδρασης στο πνευμονικό παρέγχυμα (p<0.001). Συμπέρασμα: Η ηπατική βλάβη από ισχαιμία-επαναιμάτωση προκαλεί απομακρυσμένη βλάβη στο νεφρό και στον πνεύμονα, ενώ η ενδοφλέβια χορήγηση σιλιμπινίνης προσφέρει στατιστικά σημαντική προστατευτική δράση τόσο στο νεφρικό όσο και στο πνευμονικό παρέγχυμα.