Osmanlı Devleti’nin batılılaşma sürecine girmesiyle birlikte diğer tüm sanat dalları gibi resimde de bir değişim başlamış ve Avrupa’ya eğitim amacıyla gönderilen öğrencilerin dönüşüyle birlikte Türkiye’deki resim sanatı anlayışının temelleri atılmıştır. Batılı tarzda resim akımlarından Türkiye’de ilk uygulanan akımlardan biri Empresyonizm olsa da, 1940’lı yıllar itibariyle farklı sanat grupları dışavurumculuk gibi yeni akımları da eserlerinde yansıtmaya başlamıştır. Dışavurumculuk, Almanya’da, Empresyonizm ve Natüralizm akımlarına tepki olarak doğmuş ve doğduğu dönemde Almanya’daki sosyal buhrana bir tepki niteliği taşımıştır. Akıma Fransız ve İtalyan sanat grupları da destek çıkmış ve yayılımının hızlanmasında etkili olmuşlardır. Türkiye’de D Grubu adı altında toplanan sanatçıların eserleriyle birlikte ses duyurmaya başladığı söylenebilir. Akım, Türkiye’de ve dünyada 1940-1950 yılları arasında soyut dışavurumculuk halini almış, 1980’li yılların başında da yeni dışavurumculuk olarak yeniden bir değişim geçirmiştir.

As the Ottoman Empire started the process of westernization along with the rest of the art, the art of painting underwent a significant shift in the empire. As the students of the empire studying abroad returned, the first stones of Turkey's painting foundation were laid. While the first Western painting style was Impressionism, after the 1940s, other schools of thought, such as Expressionism, found their place on the canvas. Expressionism originated from the German heartlands in opposition to Impressionism and Naturalism. It was, in a sense, a rebellion against the economic regression apparent in German-speaking nations. Later the French and Italian artists embraced the movement, aiding its rapid spread. In Turkey, the movement was spearheaded by a group called the "D Grubu." The movement has transformed into Abstract Expressionism in Turkey and the wider world between the years 1940-50s. In the early 1980s, it was morphed once again under Neo-expressionism.